
«Έφυγε» η ΝΙΚΟΛΙΤΣΑ (χήρα) ΙΩΑΝΝΗ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ, η γυναίκα – σύμβολο του ΑΣΥΛΟΥ ΑΝΙΑΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ «Η Αγία Ευφροσύνη», που όρισε με την καθημερινή της παρουσία τα του Φιλανθρωπικού Σωματείου της πόλης μας για περισσότερα από πενήντα έτη συνδέοντας το όνομά της με το Ίδρυμα μας με δεσμό αδιατάρακτο.
Η εκλιπούσα γεννήθηκε το 1926 στο Αχαϊκό Αχαΐας πρωτότοκη κόρη πολυμελούς οικογένειας. Λόγω του πρόωρου θανάτου της μητέρας της σε πολύ μικρή ηλικία πήρε τον ρόλο της και αναγκάσθηκε να αναθρέψει τα τρία μικρότερα αδέλφια της.
Παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία τον Ιωάννη Αρβανιτόπουλο Μηχανικό της Πειραϊκής – Πατραϊκής και απέκτησαν μαζί δύο κόρες, την Σπυριδούλα και την Βασιλική. Από τους γάμους τους με τον Διονύσιο Τσεκουρά (σημερινό Πρόεδρο του Ασύλου Ανιάτων) και τον Παναγιώτη Γαρελίδη ευτύχησε να δει εγγόνια και δισέγγονα.
Η ευαισθησία της και η διάθεση για προσφορά στον συνάνθρωπο την ώθησαν παρ όλες τις αυξημένες οικογενειακές υποχρεώσεις να γίνει εθελόντρια του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και ως τέτοια να αφιερωθεί στην προσπάθεια για ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου στα Νοσοκομεία και στα Ιδρύματα της πόλης.
Με αφορμή την εισαγωγή του πατέρα της το 1969 στο Άσυλο Ανιάτων Πατρών ωθείται στην αποκλειστική ενασχόληση με το ΄Ιδρυμα στο οποίο πολύ γρήγορα γίνεται Μέλος της Διοίκησης και το υπηρετεί από την θέση της Αντιπροέδρου.
Από το Ίδρυμα δεν λείπει ποτέ, ούτε Σάββατα, ούτε Κυριακές, ούτε στις μεγάλες εορτές. Καθημερινά στέκεται δίπλα στον πάσχοντα άνθρωπο, προσπαθώντας να ανακουφίσει τον πόνο του, καθοδηγεί τους εργαζόμενους και νουθετεί και συμπαραστέκεται στους επισκέπτες και τους συγγενείς.
Πρωταγωνιστεί μαζί με άλλους στην αναβάθμιση των υπηρεσιών του και στον εκσυγχρονισμό εγκαταστάσεων και εξοπλισμών.
Είχε την τύχη τα τελευταία χρόνια της ζωής της, το ίδρυμα που με τόσο πάθος υπηρέτησε να της ανταποδώσει την αγάπη, φιλοξενώντας την και περιθάλποντάς την.